Archikultura. Edukator architektoniczny

PPNT Gdynia | Centrum Designu powstało w 2011 roku w celu wspierania branży kreatywnej w obszarze Morza Bałtyckiego. Na przestrzeni ponad 10 lat, zorganizowaliśmy 10. edycji największego festiwalu designu w Polsce – Gdynia Design Days, a także wiele wystaw, warsztatów, spotkań dedykowanych projektantom i architektom. Od początku naszej działalności działamy na rzecz estetyzacji przestrzeni miasta Gdynia po przez projekty i konkursu dla architektów oraz NGO. Jesteśmy zaangażowani w działalność międzynarodowych organizacji jak BEDA (The Bureau of European Design Associations), EIDD Design for All Europe - działającego na rzecz projektowania inkluzywnego. Jesteśmy również oficjalny partnerem New European Bauhaus, w ramach którego współpracujemy z wieloma jednostkami na świecie zajmującymi się zrównoważonym projektowaniem miast i wdrażaniem rozwiązań na rzecz zmniejszenia skutków zmian klimatycznych w miastach, zgodnie z Europejskim Zielonym Ładem.

Celem powołania przez Miasto podmiotu Prawa handlowego: Agencja Rozwoju Gdyni, jest wszechstronne wspieranie rozwoju Miasta Gdyni poprzez świadczenie usług na rzecz wspólnoty samorządowej, tworzenie warunków aktywizacji gospodarczej, kreowanie nowych miejsc pracy, promocję oraz prowadzenie innej działalności ważnej dla rozwoju Miasta Gdyni w oparciu o Strategię Rozwoju Miasta Gdyni oraz inne dokumenty o charakterze strategicznym lub programowym.

Cricoteka została założona w Krakowie z inicjatywy Tadeusza Kantora, jednego z najważniejszych artystów XX wieku, malarza, teoretyka sztuki, scenografa i reżysera. Pełniła równolegle funkcje muzeum, archiwum, galerii i ośrodka badań, jednocześnie gromadząc unikalne materiały dokumentujące działalność Teatru i jego założyciela. Obecnie to także miejsce koncertów, spektakli – także dla dzieci, pokazów filmowych, a wreszcie zajęć dla dzieci i młodzieży.

Edukacja jest ważnym nurtem działań Cricoteki, która stawia sobie za cel rozwijanie wrażliwości przez jasne, ale też te nieoczywiste nawiązania do twórczości Tadeusza Kantora. Celem prowadzonych programów edukacyjnych jest przybliżenie inspirujących aspektów sztuki nowoczesnej, pobudzenie kreatywności, rozwijanie umiejętności i pielęgnowanie wrażliwości – wszystko to w nietuzinkowej architektonicznie przestrzeni.

Siedziba Cricoteki to połączenie dwóch budynków – zabytkowej elektrowni i nadbudowanej nad nią, nowoczesnej konstrukcji. Siedziba została otwarta w 2014 roku. Projekt architektoniczny nawiązuje do rysunku Tadeusza Kantora „Człowiek ze stołem”. Bryła nowego budynku ma przypominać stół i odwoływać się do kilku ważnych pomysłów Tadeusza Kantora: pomników architektury niemożliwej oraz ambalażu, czyli opakowania.

Inspirując się metodami pracy, ideami czy tematami podejmowanymi przez Tadeusza Kantora organizujemy warsztaty lub spotkania osobami związanymi z teatrem, tańcem, muzyką współczesną, warsztaty i oprowadzania dla różnych grup wiekowych, programy towarzyszące wystawom. Pozostawiamy także pole na eksperymentalne działania takie jak laboratoria czy spacery alternatywne poszukujące nowych sposobów odbioru sztuki współczesnej, skłaniające do pogłębionego, krytycznego i samodzielnego odbioru sztuki.

Muzeum Sztuki Nowoczesnej to instytucja w procesie tworzenia. Na Placu Defilad w Warszawie powstaje jej siedziba, ale od 2007 roku placówka prowadzi bogaty program. Jego ważnym elementem jest architektoniczny festiwal WARSZAWA W BUDOWIE, który opisuje przemiany architektoniczne w stolicy i w Polsce. Dotyka zarówno historycznych wydarzeń jak odbudowa Warszawy czy praca architektów w służbie publicznej w międzywojniu, jak i bardzo bieżącej tematyki: boomu na budynki szkolne, miejskiego ogrodnictwa, troski o krajobraz i wyzwań współczesnej urbanistyki. Tegoroczna 14. edycja będzie poświęcona ulicy miejskiej, mobilności, obecności samochodu w przestrzeni miasta i wyzwań jakie stoją przed miejskimi projektantami ulic w przyszłości. Innym architektonicznym tematem, którym zajmuje się Muzeum jest architektura Formy Otwartej. Od 2014 roku pod opieką Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Warszawie znalazł się Dom Zofii i Oskara Hansenów, a pod koniec 2017 roku stał się jego własnością.

Dom Hansenów jest szczególnie cennym, rzadkim przykładem drewnianego dziedzictwa architektury modernistycznej. Powstał wraz z częścią gospodarczą i ogrodem w latach 1968-1970 jako przestrzenny manifest Formy Otwartej – idei, którą Oskar Hansen uczynił osią swojej twórczości architektonicznej, artystycznej i dydaktycznej. Oskar Hansen jest dla Muzeum Sztuki Nowoczesnej także ważną postacią życia artystycznego jako wychowawca kilku pokoleń artystów w Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie. Dom stanowił miejsce studenckich wyjazdów i przez to ma również ogromne znaczenie dla historii kilku instytucji: Szkoły Architektury w Bergen oraz Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie i Muzeum ASP.

Dom Hansenów był tematem artykułów i książek z historii architektury oraz konferencji "Opening Modernism" w Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Warszawie. Prezentowany był w autorskiej publikacji Hansena "Ku formie otwartej" (2005) oraz na wystawie "Oskar i Zofia Hansenowie. Forma Otwarta" w MACBA w Barcelonie oraz w Museu de Arte Contemporanea Serralves w Porto (2015). Jego szczególna wartość została doceniona w roku 2014 wpisem na listę Iconic Houses Network - prestiżową listę domów zaprojektowanych przez najwybitniejszych architektów (m.in. Alvara Aalto, Antonio Gaudiego, Arne Jacobsena, Le Corbusiera).

Konsultant merytoryczny: Tomasz Fudala, tomasz.fudala@artmuseum.pl

Muzeum Miasta Gdyni to miejsce, w którym spotyka się historia z architekturą. To przestrzeń do pracy z mieszkańcami Gdyni. Przez kilka ostatnich lat Muzeum Miasta Gdyni stało się liderem używającym architektury w swoich badaniach, spacerach oraz w obszarze szeroko rozumianej animacji kultury. Modernistyczny charakter Gdyni pozwala na posługiwanie się różnymi narzędziami edukacyjnymi: warsztaty, spacery, spotkania, gry terenowe, wykłady oraz publikacje. MMG przeprowadziła kilka ważnych projektów edukacyjnych odnoszących się do przestrzeni miasta: Podroż do wnętrza domu, Gdyńskie perły, czyli więcej niż modernizm. Współpracujemy z Instytutem Pileckiego (Berlin) w ramach: Living Archive laboratory for documentary comics Exercising Modernity We Were/Are the Future.

Międzynarodowe Centrum Kultury to instytucja, która od ponad 30. lat zajmuje się interpretacją dziedzictwa kulturowego oraz fenomenem Europy Środkowej. Poprzez liczne, często pionierskie wystawy, publikacje, programy edukacyjne i naukowe pokazuje jak kultura łączy kraje naszego regionu. Bardzo często tematem działań MCK jest architektura i urbanistyka, szczególnie ta z okresu XIX i XX wieku. MCK wielokrotnie zajmowało się problematyką interpretacji dziedzictwa architektonicznego, miastem środkowoeuropejskim, historią architektów i architektek czynnych w tym regionie.

Małopolskie Centrum Nauki Cogiteon jest instytucją kultury o charakterze innowacyjnym, której celem jest edukacja przez zabawę i angażowanie się w samodzielne lub zespołowe eksperymenty naukowe, projekty badawcze i społeczne. Cogiteon będzie rozbudzać zamiłowanie do nauki, pomagać zrozumieć świat, budować postawę kreatywności, otwartości i nawyk samodzielnego myślenia.

Historyczka sztuki i architektury, edukatorka. Zajmuje się edukacją architektoniczną, popularyzacją wiedzy oraz badaniami nad dziedzictwem architektury modernizmu. Kierownik Działu Edukacji oraz Pełnomocnik ds. edukacji architektonicznej Narodowego Instytutu Architektury i Urbanistyki. Autorka programu „Laboratorium Regionów” zajmującego się zwiększaniem świadomości i wiedzy na temat dziedzictwa architektoniczno-urbanistycznego regionów Polski oraz budowaniem potencjału miejsca w oparciu o jego tożsamość urbanistyczno-architektoniczną. Stypednystka Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego. Autorka książek: „Poradniki dobrych praktyk architektonicznych” dla poszczególnych dzielnic Warszawy, podejmujących tematykę ochrony dziedzictwa modernistycznego oraz książki dla dzieci „Przybornik do oglądania miasta. Mały Architekt” wydawnictwa NIAiU. Koordynatorka i współautorka edukacyjnego programu „Kształtowanie Przestrzeni” Izby Architektów RP dla polskich szkół podstawowych i licealnych. Członkini międzynarodowej grupy zajmującej się powszechną edukacją architektoniczną (Built Environment Education) Unii Architektów (UIA Architects architecture&children).

Architektka, adiunkt w Katedrze Przedsiębiorczości i Gospodarki Przestrzennej Instytutu Geografii UP. Absolwentka Wydziału Architektury Politechniki Krakowskiej i BA in Interior Design na Griffith College Dublin. Od 2015 roku uczy na kierunku gospodarka przestrzenna, w latach 2013–15 redaktorka w ogólnopolskim czasopiśmie o architekturze i urbanistyce A&B. Wcześniej pracowała na stanowisku architekta w biurach projektowych w Dublinie i Krakowie. Członkini Zespołu ds. powszechnej edukacji architektonicznej przy Narodowym Instytucie Architektury i Urbanistyki. Współautorka książek o powszechnej edukacji architektonicznej w Polsce i za granicą.

Elżbieta Kusińska, dr inż. arch., adiunkt w Katedrze Kształtowania Środowiska Mieszkaniowego Wydziału Architektury Politechniki Krakowskiej. Członkini Zespołu ds. powszechnej edukacji architektonicznej, powołanego przy Narodowym Instytucie Architektury i Urbanistyki. Współpracuje przy projektach edukacyjnych popularyzujących wiedzę o architekturze i urbanistyce. Zainteresowania naukowe koncentrują się wokół zagadnień zrównoważonego projektowania w środowisku mieszkaniowym ze szczególnym uwzględnieniem założeń wodnych oraz rewitalizacją terenów poprzemysłowych. W trakcie pracy zawodowej zajmowała się projektami budynków mieszkaniowych, użyteczności publicznej oraz wnętrz.

Piotr Marczak jest adiunktem na Wydziale Architektury Politechniki Gdańskiej. Jego badania i publikacje koncentrują się na teorii architektury, restytucji oraz przekształceniach w skali architektonicznej i urbanistycznej w obrębie portów i pobrzeża Bałtyku. Drugim obszarem badań są badania i działania w zakresie edukacji architektonicznej, związane z współtworzeniem warsztatów „Edukator Architektoniczny”, powołanych przy Wydziale Architektury PG od r.a. 2011/2012. W ramach tej działalności przeprowadzane są zajęcia dla dzieci i młodzieży związane z przekazywaniem wiedzy z zakresu kształtowania przestrzeni. Wyniki prowadzonych badań i prac posłużyły do przygotowania we współpracy ze studentami publikacji popularno-naukowej: Pomorskie ABC Przestrzeni Ilustrowany słownik dla dzieci, zawierający pytę CD z materiałami dydaktycznymi dla nauczycieli. Na kanwie tych działań został powołany na funkcję Koordynatora Programu „Kształtowanie Przestrzeni” przy Pomorskiej Okręgowej Izbie Architektów RP. W latach 2016-2019 pełnił funkcję Prodziekana ds. kształcenia i promocji na WAPG. Jest członkiem Pomorskiej Okręgowej Izby Architektów RP (POIA RP).

Wieloletni kierownik Katedry Kształtowania Środowiska Mieszkaniowego, prodziekan Wydziału Architektury Politechniki Krakowskiej w latach 2017-2020. Członek Komitetu Architektury i Urbanistyki PAN, członek Grupy Doradczej w ramach Zespołu ds. powszechnej Edukacji Architektonicznej NIAiU. W ramach współpracy europejskiej i interdyscyplinarnej propaguje ideę zdrowego i zrównoważonego środowiska mieszkaniowego ze szczególnym uwzględnieniem jego relacji ze środowiskiem przyrodniczym. Współpracuje z Urzędem Miasta Krakowa w ramach programu Program Rehabilitacji Osiedli. Autorka wielu publikacji i referatów, projektów i realizacji, w tym książek: Kształtowanie zdrowego środowiska mieszkaniowego. Wybrane zagadnienia i Zrównoważone środowisko mieszkaniowe: społeczne – oszczędne - piękne. Zaangażowana w działania popularyzatorskie w ramach ruchu „Architekci w szkołach”. Współautorka (z A. Palej) książki pt. Architektura od a, b, c…czyli jak rozumieć świat który nas otacza, autorka pilotażowego programu przedmiotu Architektura i Środowisko dla liceum ogólnokształcącego, współorganizator Kursu dla nauczycieli dot. Edukacji architektonicznej w szkołach, kierownik projektu POWER „Młodzi Architekci”. Laureatka między innymi Zespołowej Nagrody I stopnia Ministra Infrastruktury za wybitne osiągnięcia twórcze i naukowe w dziedzinie Planowania przestrzennego i urbanistyki, Medalu Komisji Edukacji Narodowej, Złotej Odznaki Politechniki Krakowskiej.

Historyk architektury, absolwent historii sztuki (Uniwersytet Jagielloński) i architektury (Politechnika Krakowska). Pracownik Uniwersytetu Ekonomicznego w Krakowie (katedra Historii Gospodarczej i Społecznej) i Międzynarodowego Centrum Kultury (Ośrodek Edukacji – Akademia Dziedzictwa). Autor publikacji naukowych i popularyzatorskich poświęconych architekturze Krakowa i Polski w XIX i XX wieku, m.in. monografii krakowskich architektów Ludwika Wojtyczki i Adolfa Szyszko-Bohusza. Członek zarządu fundacji Instytut Architektury, współautor wystaw i publikacji tworzonych przez zespół Instytutu Architektury.

Współzałożycielka A2P2 architecture & planning, firmy konsultingowo-projektowej zajmującej się m.in. masterplanami (Stare Świdry w Warszawie, Stocznia Cesarska w Gdańsku, z Henning Larsen i BBGK), przestrzeniami publicznymi (woonerf w ul. Abrahama w Gdyni, z NANU) i działaniami partycypacyjnymi w całym kraju. Studiowała na Politechnice Gdańskiej i TU Delft, adiunktka na Politechnice Gdańskiej. W latach 2006-2017 była związana z Heneghan Peng Architects, gdzie projektowała budynki użyteczności publicznej, m.in. nagrodzone Aga Khan Award Muzeum Palestyny na Zachodnim Brzegu, Wielkie Muzeum Egipskie w Kairze, Narodowe Centrum Sztuki Współczesnej w Moskwie i centrum obsługi turystów Giant’s Causeway w Północnej Irlandii. Współpracuje z „A&B”, „Architekturą-Murator” i czeskim „INTRO”, jest członkinią gdańskiej MKUA oraz Gdańskiej Rady Architektury.

Architektka, badaczka miasta, edukatorka. Adiunkt na Wydziale Architektury Politechniki Warszawskiej, gdzie od 2009 roku prowadzi zajęcia z projektów urbanistycznych. Członkini Zespołu ds. edukacji architektonicznej przy Narodowym Instytucie Architektury i Urbanistyki. Autorka wyróżnionej rozprawy doktorskiej, której tematem była analiza związków jakie zachodzą pomiędzy społecznościami lokalnymi a ich miejscem zamieszkania. Jej największą pasją jest tworzenie i prowadzenie warsztatów z zakresu edukacji architektonicznej dla dzieci, młodzieży, dorosłych oraz dla innych edukatorów. Współpracuje z Narodowym Centrum Kultury i Narodową Galerią Sztuki Zachęta. Wierzy w to, że najważniejszym elementem architektury jest człowiek.

Pracownik Instytutu Sztuki Mediów Uniwersytetu Pedagogicznego, członek zarządu stowarzyszenia animatorów kultury Forum Kraków oraz Akademickiego Towarzystwa Andragogicznego. Teoretyk i praktyk edukacji kulturowej. Interesuje się edukacją dorosłych w przestrzeni środowiska lokalnego, budowaniem demokracji w kulturze poprzez animację i edukację kulturową, polityką kulturalną i uczestnictwem w kulturze. Z tego zakresu publikuje i prowadzi zajęcia dydaktyczne. Angażuje się w działania eksperckie. Uczestniczka krajowych i międzynarodowych projektów naukowych i edukacyjnych.

Metodyczka sztuki, wykłada na Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie w katedrze Edukacji Artystycznej. Prowadzi wykłady i warsztaty twórcze w kraju i za granicą. Autorka programu historii sztuki dla edukacji wczesnoszkolnej oraz zestawu ćwiczeń dla dzieci w zakresie identyfikacji kulturowej. Członkini Polskiego Komitetu Międzynarodowego Stowarzyszenia Wychowania przez Sztukę InSEA oraz Forum-Kraków. Stale współpracuje z Bunkrem Sztuki, Międzynarodowym Centrum Kultury, Muzeum Narodowym, Małopolskim Instytutem Kultury, Stowarzyszeniem Gaudium et Spes oraz z Fundacją Szkoła bez Barier na Rzecz Edukacji Dzieci i Młodzieży ze Sprzężonymi Niepełnosprawnościami. Zainteresowania: pedagogika, metodyka, arteterapia, animacja kultury, praca z dziedzictwem materialnym i niematerialnym, warsztaty twórcze, wychowanie estetyczne, identyfikacja kulturowa, książka i produkt dla dzieci, współpraca z muzeami i instytucjami kultury; w sztuce – malarstwo i kolaż.

Współzałożyciel i główny urbanista w A2P2 architecture & planning, członek TUP i ISOCARP, absolwent (mgr i dr) Wydziału Architektury Politechniki Gdańskiej. Doświadczenie zawodowe zdobywał w Polsce, Irlandii i Stanach Zjednoczonych. W latach 2013-2016 główny projektant Miejskiej Pracowni Urbanistycznej w Łodzi. Ekspert Instytutu Rozwoju Miast, doradca w pracach nad Studium Miasta Stołecznego Warszawy i dla innych instytucji. Autor masterplanów i opracowań eksperckich w zakresie planowania. Od 2009 r. pracownik naukowo-dydaktyczny Politechniki Gdańskiej, wykładał także na Uniwersytecie Gdańskim i licznych kursach podyplomowych. Autor licznych publikacji oraz podręcznika planowania dla gmin. W pracy naukowej i badawczej zajmuje się problematyką dużych projektów urbanistycznych jako polityki miejskiej oraz rolą działań oddolnych oraz partycypacji w planowaniu. W latach 2011-2012 przebywał na stypendium na Massachusetts Institute of Technology (MIT).

Historyczka sztuki, edukatorka, twórczyni treści dla dzieci i młodzieży. Związana z Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Warszawie, gdzie tworzyła programy edukacyjne, w tym festiwal "Warszawa w budowie". Zajmuje się m.in. edukacją kulturową, wizualną i przestrzenną najmłodszych. Jej projekt stypendialny "Architektura: ćwiczenia z myślenia" zwyciężył w polskiej edycji konkursu „Golden Cubes” (kat. publikacje), a także otrzymał II miejsce w ramach Warszawskiej Nagrody Edukacji Kulturalnej. Założycielka Kolektora - niezależnego studia eksperymentującego na polu edukacji nieformalnej.

Pracuje w Katedrze Kształtowania Środowiska Mieszkaniowego Wydziału Architektury Politechniki Krakowskiej. Autorka programów warsztatów edukacyjnych dla dzieci i młodzieży z zakresu architektury i urbanistyki z wykorzystaniem technik symulacji, wizualizacji, AR oraz VR. Edukacją techniczną zajmuje się także w sferze badawczej, choć jej główne zainteresowania naukowe koncentrują się wokół elementów naturalnych w kompozycji przestrzeni miejskiej jako środowiska aktywizacji i rehabilitacji. W pracy zawodowej głównie koncentrowała się na projektach zespołów i obiektów mieszkaniowych, a także wnętrz.

Ukończyła studia na Wydziale Architektury Politechniki Krakowskiej. Pracę doktorską pt. „Kształtowanie osiedli mieszkaniowych o charakterze ekologicznym” obroniła w 1999 roku. Stopień naukowy doktora habilitowanego nauk technicznych otrzymała w 2013 roku. W roku 2014 została mianowana na stanowisko profesora nadzwyczajnego Politechniki Krakowskiej. Od 2020 roku posiada tytuł naukowy profesora w dziedzinie nauk inżynieryjno-technicznych. Zajmuje się głównie zagadnieniami związanymi z założeniami Green Architecture. Jest autorką i współautorką kilkudziesięciu publikacji w formie książkowej, monografii i artkułów naukowych oraz referatów na konferencje, sesje i seminaria. Jest współautorką ponad stu projektów architektonicznych. Realizuje programy dydaktyczne w oparciu o założenia projektowania zintegrowanego wykorzystującego BIM (Building Information Modeling).

Ukończyła architekturę na Politechnice Gdańskiej, gdzie zaliczona została do grona 16 najwybitniejszych jej absolwentów. W swojej działalności łączy pracę akademicką oraz badawczą z praktyką projektową. Jest autorką idei Fair Building, która reprezentowała Polskę na 15. Biennale Architektury w Wenecji. Jej prace były pokazywane m.in. na Milan Design Week czy na Biennale Designu w Lubljanie oraz publikowane m.in. w „New York Times” i „The Guardian”. Od 2012 roku prowadzi własną praktykę projektową. W 2014 roku dołączyła do zespołu projektantów Instytutu Dizajnu w Kielcach, a od 2021 roku pełni obowiązki dyrektorki artystycznej tej instytucji.

Architektka IARP, adiunkt w Katedrze Przedsiębiorczości i Gospodarki Przestrzennej Instytutu Geografii UP oraz w Zakładzie Projektowania Architektonicznego i Grafiki Inżynierskiej Politechniki Rzeszowskiej. W trakcie pracy zawodowej opracowała szereg projektów architektonicznych - koncepcyjnych, budowlanych i wykonawczych. Autorka rozprawy doktorskiej pt. „Dziecko w przestrzeniach miasta. Poszukiwanie rozwiązań urbanistyczno-architektonicznych sprzyjających spędzaniu czasu wolnego”. Autorka publikacji naukowych i współautorka dwóch książek na temat powszechnej edukacji architektonicznej. Prowadzi od czasu do czasu warsztaty architektoniczne dla dzieci.

Wieloletni pracownik Katedry Kształtowania Środowiska Mieszkaniowego, Instytutu Projektowania Urbanistycznego Wydziału Architektury Politechniki Krakowskiej. W swoich działaniach naukowo-badawczych zajmuje się doskonaleniem zagadnień związanych z badaniem wartości i jakości przestrzeni miejskich, które związane są z kształtowaniem miasta, jakością środowiska miejskiego, jakością życia mieszkańców. Kontynuuje tematykę związaną z „miejscem’, sąsiedztwem z punktu widzenia wyposażenia tego miejsca w różnorodne funkcje. Decyzją NR MPOIA /039/2005 z dnia 15 grudnia 2005 r uzyskała uprawnienia budowlane w specjalności architektonicznej do projektowania bez ograniczeń. Od 2006 r. łączy pracę naukową z twórczą, wykonuję również prace projektowe dotyczące rozwiązań przestrzenno-funkcjonalnych budynków mieszkalnych, usługowych oraz usługowo-mieszkaniowych. W celu pogłębienia doświadczeń zawodowych i zdobytej wiedzy naukowej ukończyła studia Podyplomowe w Wyższej Szkole Bankowości i Finansów w Bielsku – Białej , Wydział Bankowości i Finansów w zakresie Gospodarka Nieruchomościami – zarządzanie nieruchomościami oraz studia Podyplomowe w Wyższej Szkole Bankowości i Finansów w Bielsku – Białej , Wydział Bankowości i Finansów w zakresie Gospodarka Nieruchomościami – pośrednictwo w obrocie nieruchomościami. W celu dalszego doskonalenia zawodowego w zakresie pośrednika w obrocie nieruchomościami oraz zarządcy nieruchomościami, podjęła praktykę zawodowa w Instytucie Gospodarki Nieruchomościami w Katowicach, która zakończona została egzaminami państwowym oraz Świadectwami Ministra Infrastruktury, nadaniem Licencji Zawodowej w Zakresie Pośrednictwa w Obrocie Nieruchomościami Nr 115116 z dnia 29.czerwiec 2009 r. oraz Świadectwem Ministra Infrastruktury nadaniem Licencji Zawodowej w Zakresie Zarządzania Nieruchomościami Nr 16829 z dnia 20.lipiec 2009 r. Prowadzi od 01.maja 1996 r działalność gospodarcza w zakresie projektowania architektonicznego, wynajmu i zarządzania nieruchomościami własnymi i dzierżawionymi oraz pośrednictwo w obrocie nieruchomościami. ( zaświadczenie o wpisie do ewidencji działalności gospodarczej z dnia 18.01.2008 GM.g.II-6412-27/08).

Doktor nauk humanistycznych, antropolożka kultury, kulturoznawczyni, adiunktka w Katedrze Nauk o Sztuce w Instytucie Sztuki Mediów na Uniwersytecie Pedagogicznym im. KEN w Krakowie. Absolwentka studiów w Instytucie Kultury Polskiej Uniwersytetu Warszawskiego. Interesuje się antropologią sztuki i kultury materialnej, tradycjami animacji kultury i community arts oraz sztuką w przestrzeni publicznej. Publikowała m. in. w czasopismach „Widok. Teorie i praktyki kultury wizualnej”, „Kultura Współczesna”, „Magazyn SZUM”. W tym roku, nakładem Wydawnictwa Naukowego UP, ukaże się jej książka pt. Sprawczość sztuki poświęcona zjawisku sztuki „wśród społeczności lokalnych”.

Architekt, wykładowca ASP w Warszawie (Wydział Architektury Wnętrz). W pracy projektowej i dydaktycznej kieruje się zasadami zrównoważonego rozwoju, interdyscyplinarności. Wykorzystuje partycypacyjne metody współtworzenia przestrzeni i wnętrz publicznych przez użytkowników. Zajmuje się publicystyką i krytyką architektoniczną. Współautor programów i wielu projektów z dziedziny powszechnej edukacji architektonicznej. Ekspert w pracach nad wprowadzeniem systemu takiej edukacji m.in. w oparciu o programy Kształtowanie Przestrzeni, Archi-przygody, Dialog z Otoczeniem.

Menedżerka kultury, od piętnastu lat związana z Narodowym Centrum Kultury. Absolwentka dziennikarstwa, marketingu kultury UW oraz kierunku Miasta i Metropolie. Studia Miejskie ASP w Warszawie. Przez dwa lata koordynowała działalność galerii Kordegarda, w której poza działalnością wystawienniczą zajmowała się działaniami edukacyjnymi z zakresu sztuki współczesnej, fotografii, architektury i designu. Pomysłodawczyni i Koordynatorka Programu Archi-przygody, pierwszego ogólnopolskiego programu z zakresu edukacji architektonicznej skierowanego do przedszkoli i szkół podstawowych.

Architektka, absolwentka WAPW, projektantka przestrzeni wystawienniczych, architektury wnętrz, współzałożycielka pracowni WWAA. Współautorka m.in Polskiego Pawilonu Expo w Szanghaju (2010), Służewskiego Domu Kultury (2013), planu urbanistycznego Soho Factory, w tym budynków mieszkalnych Rebel One (2013) i Verbel (2018), pawilonu tymczasowego Stacja Mercedes (2013-16), a także ekspozycji stałej w Centrum Scenografii Polskiej w Muzeum Śląskim, Galerii Średniowiecznej Muzeum Narodowego w Warszawie, wystawy stałej Muzeum Historii Polskiej, wnętrz publicznych m.in. Hotelu Raffles Europejski. Angażuje się w także w projekty okołoarchitektoniczne, takie jak 'Nowa Aleja Tysiąclecia' (2018, projekt praskiej velostrady), czy opracowanie standartów funkcjonalnych dla nowo projektowanych warszawskich szkół i przedszkoli. Jej działania zostały wielokrotnie docenione, m.in Nagrodą Miasta st. Warszawy, Nagrodą Architektoniczną Polityki czy nagrodą indywidualną PKN Orlen w kategorii "architektura i design".

Urbanista i architekt, współautor opracowań projektowych, m.in. dla Warszawy, w tym: koncepcji zabudowy, Miejscowych Planów Zagospodarowania Przestrzennego, studiów wykonalności, wytycznych historyczno-urbanistycznych. Członek Miejskiej Komisji Urbanistyczno-Architektonicznej w Warszawie. Badacz morfologii miejskiej na Wydziale Architektury Politechniki Warszawskiej. Interesuje się relacjami między strukturą i forma miasta a uwarunkowaniami je kształtującymi. Prowadził badania nad małymi miastami w Polsce, Włoszech i Szwajcarii.

Pracuje w Katedrze Kształtowania Środowiska Mieszkaniowego, Wydział Architektury Politechniki Krakowskiej. W polu Jej naukowych zainteresowań znajdują się przede wszystkim zagadnienia związane z kompleksową analizą jakości środowiska mieszkaniowego z wykorzystaniem wiedzy z zakresu projektowania zrównoważonego, sozologii planistycznej i bioklimatyki urbanistycznej. Jest autorem i współautorem ponad 100 publikacji naukowych. W ramach swej działalności naukowo-badawczej kieruje licznymi zespołami także o charakterze międzynarodowym. Współpracuje z Uczelniami z zagranicy, w tym między innymi z Department of Power Supply and Renewable Energy Sources, Tashkent Institute of Irrigation and Agricultural Mechanization Engineers, Tashkent, Uzbekistan, Faculty of Engineering, University of Bacau, Scientific Technical Center (ITM), Tashkent Uzbekistan, School of Urban Design Wuhan University (Wuhan, Chiny), Kijowski Narodowy Uniwersytet Budownictwa i Architektury, Korporacją „Ukrrestavratsiya (Kijów), Oddział ICCROM (Kijów), ICOMOS (Kijów). Jest członkiem: Komitetu Architektury i Urbanistyki Polskiej Akademii Nauk, Stowarzyszenia Architektów Polskich (od 2013 r.), Towarzystwa Urbanistów Polskich (od 2013 r.), Miłośników Jarosławia (od 2013 r.) oraz Rad Redakcyjnych i Rad Naukowych licznych Konferencji.

Dyplom politechniki Gdańskiej na Wydziale Architektury i Urbanistyki. Czynny członek Stowarzyszenia Architektów Polskich SARP i Izby Architektów RP. Od 2018 roku Przewodnicząca podkomisji ds. Powszechnej edukacji architektonicznej IARP oraz ogólnopolski koordynator programu edukacyjnego dla młodzieży Kształtowanie Przestrzeni. Wraz z Agnieszką Mogielnicką prowadzi własną pracownię projektową.

Architektka, badaczka, w ramach działalności w Narodowym Instytucie Architektury i Urbanistyki – organizatorka i kuratorka wydarzeń i wystaw. Absolwentka Wydziału Architektury TU Delft w Holandii. Finalistka Archiprix NL, stypendystka Norman Foster Foundation (program On Cities). Interesuje ją tematyka sprawiedliwości społecznej w kontekście inkluzywnego i niespekulacyjnego mieszkalnictwa, którą zgłębia m.in. pracując w PFR Nieruchomości; realizując w latach 2017-2019, dzięki wsparciu Stimuleringsfonds Creative Industries grant NL projekt badawczy Social Housings, czy poprzez zaangażowanie w projekt Warszawska Dzielnica Społeczna.

Malarka, artystka wizualna i aktywistka ekologiczna. Autorka wielu projektów artystycznych do ważniejszych należą „365 Drzew” „6 rzek” „Warkocze Białki”. Współtwórczyni „Modraszek Kolektyw” – akcji w obronie Krakowskiego Zakrzówka przed zabudową i cyklicznej imprezy na Wiśle „Wodna Masa Krytyczna”. Współzałożycielka stowarzyszenia CSW Wiewiórka. W 2017 zainicjowała akcję „Matki Polki na wyrębie” - przeciwko LEX Szyszko Należy do Koalicji Ratujmy Rzeki. Jest autorką i liderką ogólnopolskiej kampanii społecznej „Siostry Rzeki”. Autorka filmu dokumentalnego „Raj na ziemi” o miłości pary bezdomnych. Laureatka wielu nagród miedzy innymi Człowieka Polskiej Ekologii za rok 2017 i Nagrody Katarzyny Kobro za 2018. Cecylia Malik łączy sztukę i aktywizm dbając o sens i skuteczność własnych działań, wspólnie z ekspertami z różnych dziedzin, organizuje protesty kreowane, jako happeningi i dzieła sztuki w przestrzeni publicznej.

Pedagog, pracownik naukowy Wydziału Pedagogicznego Uniwersytetu Warszawskiego, członek ATEE (Association for Teacher Education in Europe) oraz PTP (Polskie Towarzystwo Pedagogiczne), ekspert OECD w zakresie wczesnej edukacji. Kieruje Zakładem Wczesnej Edukacji i Kształcenia Nauczycieli na Wydziale Pedagogicznym UW, jest członkiem Rady Naukowej Dyscypliny Pedagogika UW oraz kierownikiem Studiów Doktoranckich. Zaangażowana w działania edukacyjne w samorządzie lokalnym, jest ekspertem w Warszawskiej Radzie Edukacyjnej. Zainteresowania naukowe: psychologiczne, pedagogiczne oraz społeczne aspekty rozwoju i edukacji dzieci, wspieranie profesjonalnego rozwoju nauczycieli, projektowanie i wprowadzanie do praktyki innowacyjnych rozwiązań edukacyjnych dla szkoły podstawowej. Autorka licznych publikacji, koordynatorka badań w ramach grantów krajowych i zagranicznych.

Ekspert z zakresu projektowania przestrzeni dostępnej dla osób ze szczególnymi potrzebami. Od po-nad 25 lat zajmuje się tematyką projektowania uniwersalnego i jego wdrażania w praktyce projektowej. Audytor dostępności obiektów i przestrzeni publicznych. Autor wielu artyku-łów i publikacji z obszaru dostępności i równego traktowania. Twórca programów eduka-cyjnych o dostępności i projektowaniu uniwersalnym. Autor Standardów Dostępności wdrażanych w polskich miastach. Jest pierwszym w Polsce Access Oficerem powołanym w Gdyni (2014). W 2014 r. zainicjował powstanie na Politechnice Gdańskiej pierwszego w Polsce Centrum Projektowania Uniwersalnego, jako centrum doskonałości i instytucja B+R. Na uczelni jest Pełnomocnikiem Rektora ds. Dostępności. Jest ekspertem w Komisji ds. Osób Niepełnosprawnych przy Rzeczniku Praw Obywatelskich. Jest członkiem Rady Do-stępności i Rady Programowej Kongresu Osób z Niepełnosprawnością. Za swoją działalność był nagradzany: tytułem Lider Dostępności w kategorii archi-tekt/urbanista (2018) i nagrodą Rzecznika Praw Obywatelskich im. dr. M. Lisa za działalność na rzecz praw osób z niepełnosprawnością (2017) oraz nagrodą Gdynia bez barier za bez-kompromisowe wdrażanie projektowania uniwersalnego (2013). Jest społecznikiem, udzielającym się na rzecz rozwoju społeczeństwa obywatelskiego. Współpracuje z wieloma organizacjami pozarządowymi działającymi na rzecz równości i przeciwdziałania wykluczeniu społecznemu osób z niepełnosprawnościami.