Formalne – nieformalne
Architektura przeznaczona na potrzeby uchodźców może być zbudowana w ramach rozwiązań formalnych (prawnych i instytucjonalnych) danego państwa lub nielegalnie. Przykładem działań nieformalnych jest tzw. dżungla pod Calais i zbudowany w jej środku obóz, złożony z baraków i otoczony płotem.
Otwarte – zamknięte
Miejsca przebywania uchodźców organizuje się jako zamknięte lub otwarte. W przypadku miejsc przebywania uchodźców, do których dostęp jest kontrolowany, stopień otwarcia/zamknięcia jest różny. Spektrum dostępności rozciąga się od swobodnego dostępu do danego miejsca do zupełnego zamknięcia, bez możliwości opuszczania terenu przez migrantów – przy jednoczesnym utrudnieniu lub uniemożliwieniu dostępu osobom trzecim, w tym przedstawicielom organizacji pozarządowych.
W tkance miejskiej – odizolowane
Większość skupisk migrantów w początkowej fazie jest de facto obozami. W szczególnych przypadkach, jak np. konflikt izraelsko-palestyński, uchodźcy, którym odmawia się przyznania obywatelstwa, tworzą w miejscach osiedlenia dzielnice miejskie. W Bejrucie takimi obozami, które stały się właściwie częścią tkanki urbanistycznej, są dzielnice Al-Jarmuk i Mar-Elias. Zjawisko wrastania miejsc przebywania uchodźców w strukturę urbanistyczną miasta ma miejsce często wtedy, gdy dotyczy siedlisk samodzielnie budowanych przez migrantów (np. w przypadku migracji Chińczyków do Hongkongu po 1949 r.). Jeżeli państwo docelowego osiedlenia organizuje przestrzenie dla uchodźców, takie wrastanie może nigdy nie mieć miejsca (np. w przypadku obozów dla uchodźców z Wietnamu, które do końca były odizolowane od metropolii Hongkongu).
Drogi – miejsca „docelowego” osiedlenia
Oprócz architektury tymczasowej (która niestety często staje się miejscem zamieszkania uchodźców na dekady) kryzysy migracyjne wytwarzają jeszcze bardziej efemeryczny typ budownictwa, który służy migrantom najczęściej jednorazowo jako miejsce wypoczynku lub schronienie maskujące. Przykładem takiego budownictwa są szałasy budowane przez migrantów próbujących się dostać do USA przez granicę z Meksykiem.
Przystosowane obiekty istniejące – obiekty nowo zbudowane
Przestrzenie dla uchodźców organizuje się również w ramach istniejących obiektów. Przykładami takich przedsięwzięć są nieistniejące już obozy w ogrodzie zoologicznym w Hamburgu (w 1945 r. – dla osób przesiedlonych w wyniku działań wojennych) oraz przestrzenie zorganizowane na lotnisku Tempelhof pod Berlinem dla ofiar kryzysu migracyjnego 2015 r.