Środowisko

Jaki związek ma środowisko z architekturą? Ze słowem „środowisko” kojarzymy przede wszystkim środowisko przyrodnicze, tymczasem możemy wyróżnić również: środowisko społeczne, środowisko zbudowane (built environment) lub środowisko antropogeniczne, a nawet środowisko cyfrowe. Z tej mnogości określeń można zatem wysnuć wniosek, że środowisko to ogół elementów i czynników ekosystemu (ożywionych i nieożywionych) występujących w danej przestrzeni, które ze sobą współdziałają i na siebie oddziałują.

W dziale II Ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. Prawo ochrony środowiska (Dz. U. 2021 poz. 1973 ze zm.) środowisko jest rozumiane jako ogół elementów przyrodniczych, w tym przekształconych w wyniku działalności człowieka (w szczególności chodzi o powierzchnię ziemi, kopaliny, wody, powietrze, krajobraz, klimat), oraz pozostałe elementy różnorodności biologicznej – a także jako wzajemne oddziaływania pomiędzy tymi elementami. Wyróżnione są w nim elementy biotyczne – ożywione (np. roślinność), i abiotyczne – nieożywione (np. teren). Z powyższego wynika, że termin „środowisko” odnosi się do elementów przyrodniczych. W ustawie mowa jednak również o strategiach rozwoju przestrzennego, co wskazuje na związki z inwestycjami i działaniami budowlanymi, a także z ładem przestrzennym i jakością krajobrazu.

Galeria

Poszukiwanie przez ludzi kontaktu z naturą, realizacja marzeń i dążeń prowadzi często do nadmiernego zagęszczenia w atrakcyjnych miejscach i do przekraczania granicy odporności środowiska przyrodniczego.

1/4
rys. Weronika Reroń
2/4
rys. Weronika Reroń
3/4
rys. Weronika Reroń
4/4
rys. Weronika Reroń
Człowiek a środowisko

Każda działalność człowieka przekształca i zmienia środowisko, dlatego powstało określenie „środowisko zbudowane” (built environment), czyli inaczej – antropogeniczne (tj. środowisko, które ukształtował człowiek). Popularyzacja tego terminu sprawiła, że w obszarze dyscypliny naukowej architektura i urbanistyka” zaczęto używać sformułowania „środowisko przyrodnicze” dla wyraźnego doprecyzowania, że chodzi o materiały naturalne: teren, wodę, zieleń i faunę. Dla wskazania środowiska życia człowieka właściwe jest użycie terminu „środowisko zbudowane” w szerszym rozumieniu, obejmującym również elementy naturalne przekształcone przez człowieka. Dominacja środowiska zbudowanego jest charakterystyczna dla obszarów silnie zurbanizowanych, choć można się spotkać z poglądem, że na Ziemi nie ma już obszarów nietkniętych działalnością ludzi, nawet pośrednio. Oznaczałoby to, że otacza nas wyłącznie środowisko zbudowane.

W tym szczegółowym opisie nie można pominąć terminu „środowisko społeczne". Obejmuje on ludzi, którzy tworzą i kształtują środowisko: jednostki, grupy i społeczeństwa. Procesy społeczne, oczekiwania grup i potrzeby jednostek to elementy i czynniki bezpośrednio decydujące o kształcie środowiska zbudowanego. Mają one ogromny wpływ na stan środowiska przyrodniczego – co udowodniły ostatnie dekady. Skutki zmian klimatycznych są realne. Chaos i zaśmiecenie przestrzeni widoczne są nie tylko w miastach, ale i w otwartym krajobrazie – a nawet w kosmosie. Każda działalność człowieka przekształca środowisko. Kompleksowe myślenie o jego jakości i ochronie, całościowe spoglądanie na zachodzące w środowisku zjawiska i współzależności (we wszystkich wymiarach i aspektach), czyli holizm, stanowi najlepsze z możliwych podejść do tego zagadnienia.

Literatura

Julian Aleksandrowicz, Sumienie ekologiczne, Wiedza Powszechna, Warszawa 1979

Naomi Klein, To zmienia wszystko, Muza, Warszawa 2016

Richard Louv, Ostatnie dziecko lasu, Mamania, Warszawa 2020

Stefan Myczkowski, Człowiek – przyroda – cywilizacja, Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Warszawa 1976

Marcin Popkiewicz, Świat na rozdrożu, Sonia Draga, Katowice 2013

Autor hasła
Grażyna Schneider-Skalska
Data aktualizacji
14.04.2022

Używamy plików cookies na naszej stronie, aby lepiej rozumieć w jaki sposób jest używana i stale ulepszać jej użyteczność. Kontynuując przeglądanie tej strony akceptujesz naszą Politykę Prywatności.