Zapis prawny dotyczący gzymsu wystającego poza obrys budynku znajduje się Rozporządzeniu Ministra Infrastruktury w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (Dz.U.2019.0.1065 z późn. zm.) w części dotyczącej zachowania minimalnej odległości budynku od granicy działki (§ 12 ust. 6 p. 1) „Odległość od granicy działki budowlanej nie może być mniejsza niż 1,5 m do okapu lub gzymsu zwróconego w stronę tej granicy, a także do balkonu, daszku nad wejściem, galerii, tarasu, schodów zewnętrznych, rampy lub pochylni – z wyjątkiem pochylni przeznaczonych dla osób niepełnosprawnych”.
Gzyms pojawia się w budowlach od starożytności. W architekturze antycznej był ważnym elementem elewacji świątyń i stanowił integralną część porządków greckich (znajdował się ponad fryzem). Pełnił nie tylko funkcję użytkową. Stanowił ozdobny element elewacji, często wzbogacony o dodatkowe podziały, profilowanie i inne dekoracyjne dodatki. W późniejszych epokach – od renesansu – gzymsy nawiązujące formą do klasycznych porządków były szeroko stosowane w architekturze. Bardzo bogato zdobione były gzymsy barokowe. Współcześnie stosuje się różnorodne formy gzymsów, nie pełnią już one tak mocnej funkcji dekoracyjnej jak w poprzednich wiekach.
Gzymsy pojawiają się w wielu miejscach budynku, zarówno na elewacji, jak i we wnętrzach oraz na meblach. Gzymsy zewnętrzne można podzielić na kilka kategorii, zależnie od miejsca elewacji. Gzymsy wieńczące znajdują się w najwyższej części budynku – stanowią „zwieńczenie” elewacji. Gzymsy międzykondygnacyjne dzielą poziomymi pasami budynek. Często odwzorowują liczbę znajdujących się w nim kondygnacji. Występują również gzymsy chroniące otwory w budynku od góry (np. gzymsy nadokienne, naddrzwiowe) lub od dołu (gzymsy podokienne) i dodatkowo wspierające parapety, a także gzymsy cokołowe ochraniające cokół budynku.
Gzymsy we wnętrzach mają funkcję dekoracyjną, stanowią np. ozdobne zwieńczenie otworów drzwiowych. Jako elementy ozdobne pojawiają się również gzymsy na meblach, np. stanowią zwieńczenie szafy lub dawnych pieców kaflowych.