Badając zmianę społeczną, można skupić się na tym, jak ona zachodzi, czyli na procesie. Można również badać to, dlaczego zachodzi, czyli analizować genezę procesu. Podstawę stanowi jednak to, czy zmiana jest wynikiem samoistnego rozwoju i możliwości tkwiących w danym społeczeństwie, czy też rezultatem bodźców zewnętrznych, takich jak wpływ innych społeczeństw bądź środowiska przyrodniczego.
Współczesna socjologia odchodzi od rozumienia zmiany jako procesu samoistnego rozwoju. Odrzuca założenie, że proces historyczny jest nieodwracalny, a jego przebieg konieczny. Zakłada, że rzeczywistość społeczna jest wciąż tworzona i aktywności ludzi mają decydujący wpływ na jej obraz. Przyszłość jest nieokreślona i otwarta. Większość badaczy zajmujących się zmianą skupia się na społeczeństwie przemysłowym i jego przekształceniach.
Wszyscy – świadomie bądź nie – uczestniczymy w licznych procesach społecznych i je współtworzymy. Podstawowe procesy są dla nas oczywiste i przez to często niezauważalne. Opiekunowie wychowują dziecko od małego, tworząc w tym procesie pełnoprawnego członka społeczeństwa. Jest to przykład procesu narzucania jednostce danej rzeczywistości społecznej, będący elementem złożonego procesu socjalizacji. Innym przykładem (w skali makro) są procesy urbanizacyjne. Jest to zjawisko globalne (globalne wyzwania), w którym coraz większy udział mają kraje rozwijające się. Badaniem procesów społecznych zachodzących w miastach zajmuje się socjologia miasta.